رابطه پنهانی زن متاهل با مرد جوان

 این ها بخشی از اظهارات زن ۳۷ ساله است که قرار بود، به  مراجع قضایی  معرفی شود.

او که  دست بند  های قانون بر دستانش خودنمایی می کرد درباره سرگذشت خود به مشاور و مددکار اجتماعی کلانتری سجاد مشهد گفت: ۱۴ سال قبل پای  سفره عقد  نشستم و زندگی مشترکم را با «ارژنگ» آغاز کردم.

او جوانی تحصیل کرده بود و اوضاع مالی خوبی داشت اما از غرور خاصیت داشت و هر اتفاقی کم اهمیت را به تفسیر می کرد که انگار به او توهین شده است. خلاصه تنها مشکل زندگی من و ارژنگ نیز به همین غرورهایش گره خورد و مسیر ما را از دو طرف جدا کرد چرا که چند سال قبل با پول هایی که پس از اندازه گیری شده بود و با کمک مالی پدرم یک دستگاه خودروی ماتیز خریدم و سند آن را به نام می برد. خودم ثبت کردم.

این رفتار به همسرم را برانگیخت و در حالی که از همان ابتدا مخالف خرید خودرو دیگر در مورد این خودرو هیچ کاری من نداشت و حتی سوار آن هم نمی شد، اگر  تصادف می کردم یا خودروی فنی نداشت. همی نمی کند و من باید به هر طریق ممکن خودم به تنهایی مشکلاتم را برطرف کنم.

من هم گاهی نمی‌توانم قبل از خرید بیمه خودرو را پرداخت کنم و برای مخارج بنزین کنم. فجر قابل کنترلم خودرو را کنترل کنم و به عقب یک دستگاه پراید کوبیدم.

راننده آن خودرو جوانی حدود ۳۰ سال بود و قصد داشت با انتقام گرفتن اما من که می دانستم مقصر صد در صد هستم به او گفتم خودرواش را می پردازم، «سلمان» هم پذیرفت و من با همسرم تماس گرفتم. کمکم بیاید.

با آن که از قبل پاسخ او را می دانستم ولی در شرایط بدی گرفتار بودم و چاره ای جز التماس به همسرم نداشتم اما ارژنگ از آن سوی خط گفت: «خودت هر غلطی می خواهی بکن!» و گوشی را قطع کرد. من که امیدی به هیچکس نداشتم مدارک خودرو را به سلمان دادم و شماره تلفنش را گرفتم تا سر فرصت دیگر خودرواش را بپردازم. بعد از چند ماه دو میلیون تومان به حسابش واریز کردم ولی او مدام تماس گرفت و بقیه بقیه را طلب کردم.

این تماس ها و پیامک ها به جایی رسید که تقریباً هر روز با یک رابطه ارتباط داشتیم و همین موضوع در عین حال برای آشنایی بیشتر با این موضوع که در جریان زندگی خانوادگی من قرار گرفته بود و می دانست پولی برای پرداخت خودرواش را ندارم. . من هم برای آن که او راضی کنم تا از خیر بقیه باقی بماند به ناچار حقیقت هایی از رابطه سرد عاطفی خودم با ارژنگ را برایش بازگو می کردم.

در همین روزها بود که سلمان از من خواست برای رهایی از این شرایط بیشتر با ارتباط نزدیک بود و این گونه بود که آرام آرام ارتباط ها و دیدارهای پنهانی ما شکل صمیمانه به خود گرفت.

سلمان جوانی خوش اخلاق و خوش برخورد بود به طوری که هنگام گفت وگو با او همه تلخکامی هایم را فراموش کردم. روزها به همین ترتیب اسپری می شد تا این که چند ماه قبل همسرم با یک جوان غریبه  مشکوک  شد و با عصبانیت مرا از خانه بیرون انداخت.

من هم به منزل پدرم رفتم و با بیان این که ارژنگ به من تهمت ناروا می زند همه چیز را انکار کردم، سرانجام با میانجی گری پدرم دوباره به زندگی مشترک با ارژنگ برگشتم اما روابط ما همچنان سرد و بی عاطفه بود. حالا بی مهری ها نیز برآن افزوده شده بود و تقریباً همه اطرافیانم ماجرای سلمان را فهمیده بودند و حتی فرزندانم را با نگرانی به من می نگریستند ولی من باز هم به انکارهایم ادامه دادم تا این موضوع دوباره با همسرم بر سر همین مشاجره کردم. او شب هنگام مرا از خانه بیرون کرد. این بار به منزل خالی از سکنه ای رفتم که پدرم در مشهد خریده بود تا هنگام مسافرت به مشهد سربار بستگان من بماند.

در آن خانه همه امکانات اولیه زندگی وجود داشت و سلمان نیز اوقات بیکاری اش را نزد من می آمد و تنهایی ام را پر می کرد. من هم شوهر و فرزندانم را فراموش کرده بودم و سرگرم خوش گذشتانی های خودم بودم که یک روز شوهرم به همراه چند مرد غریبه از بالای دیوار داخل داخل اطحی پریدند و من و سلمان را که کنار نشسته بودیم تحویل ماموران پلیس ۱۱۰ دادند.

اکنون نیز در حالی منتظر تکلیف پرونده ام هستم که خوب می دانم نه تنها در حق خودم بلکه به همه خانواده و فرزندانم نیز جفا کرده و آبروی آن ها را به بازی گرفته ام اما ای کاش همسرم مرا با مهر و محبت و محبت می کنم. مسئولیت پذیری اش ادب می کرد نه با غرور و تعقیب و مراقبت هایش…

هنوز سخنان بهناز به پایان نرسیده بود که او و سلمان با صدور دستوری از سوی سرهنگ انوریان، رئیس کلانتری سجاد راهی دادگاه شدند تا قانون درباره اقدامات آن ها حکم کند.